Olympische Spelen

Binnenkort starten de ‘Olympische Spelen’, ditmaal vanuit Japan. Door onder andere de Corona is er veel twijfel geweest of de spelen door moesten gaan. Wel publiek, geen publiek. Iedere dag weer is er wel nieuws over de sporters die mee gaan doen, de organisatie en over Japan. Het houdt de gemoederen stevig bezig. Misschien heeft het helemaal niet je interesse of aandacht. Maar, mede omdat ik zo geïnteresseerd ben in de Griekse Mythologie kijk ik uit naar de “Spelen”. Voor mij is het kijken naar sport, of het nu voetbal is of dammen, de ultieme ontspanning die er is. Alhoewel ik soms ook zeer gespannen kan meeleven met de sporter wanneer die een bovennatuurlijke prestatie neerzet. Omdat ik nu eenmaal veel met psychologie heb, ben ik ook altijd zeer geïnteresseerd in de mens achter de sporter. Wat heeft de sporter ertoe aangezet om zich op het allerhoogste niveau zich te willen meten aan de ander? Welke pijn heeft de sporter moeten doorstaan om dit doel te halen? Waar is de liefde voor de sport ontstaan? Juist de kracht van die gedachten vind ik super interessant en daaruit kun je heel veel leren over wat de sporter drijft. En ik mag dat, lui vanaf mijn bank, bekijken, er over filosoferen en mij laten inspireren. 

Dit zijn mijn eerste “Olympische Spelen” die ik ga kijken, met de wijsheden die ik inmiddels heb ontdekt uit de Griekse Mythologie. De afgelopen 4 jaar heb ik hard gestudeerd uit boeken, heb ik cursussen gevolgd, jaartrajecten doorlopen, lezingen gevolgd en een opleiding gevolgd om de Mythologie eigen te maken. Met dezelfde gedrevenheid als de sporter, heb ik mijn hersenen opgerekt om de vele namen te onthouden. Vele uren heb ik getraind en geoefend om de verhalen te kunnen vertellen en SoulCollage® kaarten over de verschillende onderwerpen te kunnen maken, de archetypen mij eigen te maken en heb ik mijzelf gestimuleerd nieuwe vaardigheden te leren. En dan is het moment daar dat je jezelf presenteert en de mooie verhalen met de diepe lagen de wereld in brengt.

Ik voel me als de sporter die naar de “Spelen” gaat, om zichzelf te testen en te meten aan de ander. Alleen voor mij zijn er geen tegenstanders. Kan ik mijzelf aan iemand optrekken? Jazeker, als ik eerlijk ben zijn mijn deelnemers het publiek, maar ook mijn medespelers en soms mijn tegenspelers. Aan mijn deelnemers kan ik mijn discipline laten zien, kan ik mijn kennis delen. Van mijn deelnemers leer ik ook dat ze op sommige terreinen meer weten of beter zijn.

Nu hoor ik je denken, het is toch geen “spel”?

Voor mij is dat het wel, voor mij is het delen van kennis over de Griekse Mythologie dezelfde energie als de sporter die zijn ‘kunsten’ laat zien. Het gaat om spelen, samen spelen, weliswaar in een competitieve setting, maar wel spelen.

Het gaat erom dat je jezelf uitdaagt, bij jezelf de grenzen opzoekt. Wat durf ik, wat kan ik, waar word ik blij van, hoe goed ben ik ergens in?!

Dat is voor mij de drive om te blijven vertellen over de Griekse Mythologie en te spelen met mijn deelnemers!

De aankomende tijd, zit ik op de bank te kijken naar de sporters en laat me inspireren, om straks (in het najaar) mijn kunsten weer te laten zien, zodat we samen kunnen spelen.

Mag ik het Olympische vuur in jouw aansteken en samen met je gaan spelen?

Ja, kijk dan voor ‘speeldagen’ op mijn website.

Een sportieve “Olympische groet”.